تغییرات سطوح gdnf ساقه مغز موش های پارکینسونی به دنبال مصرف عصاره گل ازگیل ژاپنی و ۱۲ هفته تمرین اختیاری

زمینه و هدف: بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی گل ازگیل ژاپنی برسطوح فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیال ساقه مغز موش های پارکینسونی به دنبال 12هفته تمرین اختیاری روی چرخ دوار. روش کار: در این مطالعه تجربی موش های صحرایی به 6 گروه: کنترل (کنترل سالم)، کنترل پارکینسونی، تمرین، تمرین-سم، عصاره-سم، و تمرین-عصاره-سم تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 12 هفته تمرین انجام داد. گروه تمرین-سم 12 هفته تمرین انجام داد، سپس در معرض سم نورونی قرار گرفت. گروه تمرین- عصاره به مدت دوازده هفته تمرین کرد و هر هفته سه بار عصاره را به صورت صفاقی و به میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم دریافت کرد. تخریب ساقه مغز با تزریق محلول 6-هیدروکسی دوپامین با استریوتاکسی به داخل بطن مغز صورت گرفت. داده­ها به روش one way anova و آزمون تعقیبی tukey تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بین سطوح فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیال ساقه مغز گروه کنترل سالم و کنترل پارکینسون تفاوت معنادار بود (004/0p=). همچنین مقدار این پروتئین در گروه­تمرین پارکینسون با گروه کنترل پارکینسون (015/0p=) تفاوت معناداری داشت. تفاوت میانگین گروه مصرف عصاره پارکینسون با گروه کنترل پارکینسون معنادار نبود (191/0p=). بین سطوح این فاکتور در گروه تمرین همراه با مصرف عصاره (گروه مکمل) در مقایسه با گروه کنترل پارکینسونی تفاوت معنادار وجود داشت (008/0p=). سطوح این نورتروفین ساقه مغز در گروه عصاره-پارکینسون با گروه کنترل پارکینسون (191/0p=) و گروه عصاره-پارکینسون با گروه کنترل (164/0p=) تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: پیش درمان با استفاده از ورزش به تنهایی و انجام ورزش اختیاری همراه با مصرف عصاره توانست از کاهش مقدار فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیال در برابر سم عصبی 6 هیدروکسی دوپامین جلوگیری کند. در نتیجه این پروتکل دارای اثر حفاظتی می باشد.